Feedback

De terugreis

Wat was het weer vroeg vanochtend. Nog snel even naar de supermarkt om de laatste Poolse Zloty op te maken aan iets lekkers voor onderweg. De koffers waren weer ingepakt en we waren klaar om te gaan. Ik bedenk me dat het toch wel snel is gegaan maar dat het een geweldige reis was. We zitten in de bus naar de luchthaven en dan bedenkt Tim zich iets. Ohjee zijn jas ligt nog in het hostel. Wat nu? Gelukkig hadden wij buren uit Eindhoven en we hebben aan het gevraagd of zij die jas mee terug willen nemen. We zijn wat vroeg op de luchthaven maar beter te vroeg dan te laat.

De Poolse basisschool

Omdat ik het heb beloofd!

Dit bericht word een kort maar krachtig verhaal over de nacht van donderdag op vrijdag rond 4uur. Wij lagen net zon 3,5 uur te slapen toen ook de laatste van de kamer terug kwamen van het stappen. We wisten dat we nieuwe buren hadden en dat het dit keer Nederlanders waren. Echter hadden we de buren nog niet gezien. Maar het duurde niet lang of de eerste kwam thuis en liep 'perongeluk' onze kamer binnen. En toen kon het feestje beginnen langzaam druppelden er steeds meer jongens binnen. En we leerden hun algemene stopwoordje dat je wel 20 keer kan gebruiken in 5min; O MY GOD! Het bleef nog lang gezellig en we zagen het licht branden. Meer leuke nieuwtjes over vandaag typ ik morgen in het vliegtuig naar huis. Voor nu zeg ik slaap lekker en tot snel!

Groetjes Laura

Auschwitz

Momenteel zitten we weer in de bus naar Krakau. We bespreken dat we straks wat gaan eten en verder de avond gaan vervolgen met een potje kaarten op onze kamer. Niemand heeft behoefte aan een avondje stappen daarvoor was de dag te heftig. We zijn vandaag naar Auschwitz 1 en Auschwitz 2 (Birkenau) geweest. Wat een indrukken zeg, bijna te moeilijk om te beschrijven. Toch ga ik nu mijn best doen om deze dag te beschrijven voor jullie.

We vetrokken vanmorgen om 9 uur naar Auschwitz. We moesten 1,5uur in de bus zitten. Over het uitzicht of de route kan ik helaas niks vertellen. Ik heb namelijk de tijd besteed om nog even te slapen. Uiteindelijk aangekomen op Auschwitz begon iedereen zich toch wel wat meer te bedenken wat er ons te gebeuren stond.

Onze gids, Lukas, die erg goed Engels sprak nam ons als eerste mee naar Auschwitz 1. Dit kamp werd voornamelijk gebruikt als werkkamp voor voornamelijk niet Joodse gevangenen. Het zag er anders uit dan we verwachtten. Het waren stenen barakken van 3 verdiepingen. De reden dat Auschwitz 1 er zo uitzag was omdat dit voorheen een legerbasis was voor het Poolse leger. In dit kamp was veel te zien, er was zelfs een Nederlandse tentoonstelling waar ook alle namen stonden van de Nederlanders die waren omgekomen in Auschwitz 1.

Persoonlijk waren er in dit kamp eigenlijk twee dingen die ik erg heftig vond. Een ding was de barak waar alle eigendommen van de slachtoffers van Auschwitz 1 en 2 lagen (dit was natuurlijk niet compleet). Hier lagen schoenen, potten en pannen, kleding en koffers. Maar er was ook een ruimte met de haren van de slachtoffers. Een hele ruimte gevuld met haren, dat sprak mij erg aan.

Het tweede onderdeel wat ik erg heftig vond was de, nog intacte, gaskamer en het crematorium. Het moment dat je daar naar binnen loopt krijg je direct een heel raar gevoel. Ik voelde me absoluut niet prettig daar binnen. Het besef dat in de ruimte waar jij nu staat duizenden mensen vergast zijn is heel vreemd. En ook het crematorium gaf geen prettig gevoel. Ik was dan ook erg 'blij' toen ik weer buiten stond. Hier viel me ook direct op dat zowel de gids als Dick en Maril buiten bleven. Zij hadden dit al eens gezien en van Maril begreep ik dan ook dat zij niet de behoefte had om daar voor een 2e keer naar binnen te gaan.

Nadat we het drukker bezochte Auschwitz 1 bezocht hadden gingen we naar Auschwitz 2 (Birkenau). Dit kamp geeft meer het beeld weer van het Auschwitz uit de films. Dit kamp was ook vooral voor 1 dingen bedoeld; het doden van duizenden Joden. Wanneer je aan komt lopen zie je dat typische gebouw waar de treinrails doorheen loopt. Dan krijg je toch wel een rilling over je hele lichaam.

Ik zal proberen een beschrijving te geven van het gevoel dat ik op dit kamp kreeg, wat zeker heftiger was dan Auschwitz 1. Je loopt het kamp binnen en ziet alleen maar uitgestrekte stukken land. Je ziet een aantal barakken maar verder vooral resten van barakken. Het besef dat je daadwerkelijk op de plek bent waar zoveel mensen hebben moeten lijden en zijn vergast dat is er nog niet. Maar dat je een vreemd gevoel krijgt, dat zeker.

Het regent, wat het gevoel en de sfeer nog depressiever maakt. Ik besef me dat ik eigenlijk niet mag klagen over het weer en de kou. Tenslotte stonden hier in de tweede wereldoorlog mensen in hun kampkleding met, als ze geluk hadden, een paar schoenen aan. Het kon toen in de winter wel wel -20 worden in Polen. En dan sta ik al te zeuren met een beetje regen, terwijl ik gewoon mijn winterjas draag.

We lopen verder het kamp op en komen in een aantal barakken, sommige gerenoveerd en sommige nog in hun originele staat. Je beseft dat je met 25 man al een groot deel van de ruimte in beslag neemt (zeker 1/4 deel). En dan verteld de gids dat in diezelfde ruimte wel 400 tot 700 mensen leefden. Daar was toch geen ruimte voor?!

Nadat we de barakken bezocht hebben lopen we richting de ruïnes van de gaskamers en crematoria. We stoppen nog even bij een soort 'vijver'. Er wordt verteld dat op deze plek het as van de mensen gestrooid werd. Er loopt alweer een rilling over m'n lichaam, wat hier gebeurt is, is echt onwerkelijk. Ook komen we langs een monument wat hier na de oorlog geplaatst is. En mooie plek om stil te staan bij de gruwelijke dingen die hier gebeurt zijn.

Dan krijgen we de uitleg over de ruïnes. Ik moet toegeven dat er een traantje prikt in m'n ogen. Ik besef me dat er op deze plek duizenden onschuldige mensen gestorven zijn. Ook verteld onze gids hier zijn verhaal waarom hij hier alweer 8 jaar rondleidingen geeft.

Zijn over overgroot vader heeft in Auschwitz 1 gezeten. Hij is na een aantal maanden verplaatst naar een ander kamp en heeft uiteindelijk de oorlog overleefd. Nu geven Lukas en de schoondochter van zijn over overgroot opa hier nog steeds rondleidingen. Hij verteld dat hij hier niet zou staan als zijn over overgrootvader destijds de oorlog niet had overleefd.

Als laatste staan we stil bij het volgende punt; nog steeds hebben we van deze gruwelijke geschiedenis nog niks geleerd. Overal in de wereld gebeuren nog steeds verschrikkelijke dingen. Je zou toch zeggen dat men hier van zou leren maar niets is minder waar. Daarom is het ook belangrijk dat wij dit verhaal blijven vertellen. Jullie aan je kinderen en kleinkinderen. En wij als toekomstige leerkrachten aan de kinderen in onze klas. Ik zal deze ervaringen dan ook nooit meer vergeten en ik zal ook proberen om mijn ervaringen in Auschwitz te blijven delen.

Dit verhaal is natuurlijk mijn persoonlijke beleving van Auschwitz. Ik raad dan ook iedereen aan om dit met eigen ogen te zien en te bleven. Zeker een ervaring om nooit meer te vergeten!!

Groetjes Laura

De Oscar Schidler dag

Vanmorgen waren we alweer vroeg wakker. Ik zelf ben gewend aan heerlijk in het donker slapen met rolluiken dan valt zo'n dun gordijntje vies tegen. Gelukkig had iedereen hier last van en werd het al weer snel gezellig. We besloten om maar eens gezellig te ontbijten. Echter viel het ontbijt in het hostel wat tegen dus besloten we ontbijt te halen bij de supermarkt. Na ons heerlijke ontbijtje waren we klaar voor de rondleiding van Martha.

We moesten een eindje lopen en kwamen terecht in het joodse district. Martha vertelde over de joodse geschiedenis van Krakau. Na een kort verhaal bij een monument gingen we de synagoge in. Bij de synagoge moesten alle mannen een prachtig rood keppeltje dragen, wat vooral bij Dick erg charmant stond. Ook hier vertelde Martha over de joodse rituelen binnen de synagoge en op de begraafplaats. Dit alles was er interessant.

Tijdens het tweede gedeelte van de rondleiding kwamen we vooral langs een aantal plekken uit de film schindler's list. Wel vreemd dat je het decor van de verschillende scenes in werkelijkheid ziet. nu begreep ik ook waarom het zo belangrijk was dat we deze film ter voorbereiding van de reis moesten kijken. Na een korte lunch bij het pleintje bij de oude synagoge was het ochtendprogramma en daarmee ook de rondleiding van Martha afgelopen.

Na de lunch vervolgden we onze wandeling richting de Schindler fabriek. Tijdens onze wandeling kwamen we langs de joodse ghetto. Hier was een mooi monument geplaagd met 87 stoelen ter nagedachtenis van de joden die omkwamen tijdens het leeghalen van de ghetto. Toch wel even een mooi moment om erbij stil te staan wat er in die wijk gebeurd is. Vervolgens kwamen we aan bij de schindler fabriek.

De fabriek was ingericht als museum wat bij velen bij ons toch een kleine tegnvaller was. De meesten hadden toch verwacht dat we meer van de fabriek zouden zien in plaats een museum over de oorlog in Krakau en de betrokken joden. Echter was het wel een erg mooi museum en was ik erg blij met de super rondleiding van Maril. Het was een soort reis door de tijd. En we kwamen mooie teksten van onder andere Schindler joden tegen.

Uiteindelijk had iedereen op eigen tempo de fabriek bekeken en waren we klaar voor de wandeling terug. Maril en Dick kwamen op het geweldige idee om langs de rivier een evaluatie van de dag te houden en een vooruitblik op morgen. Wat verwacht je nu van Auschwitz en waar kijk je naar uit of juist tegenop. Een mooie afsluiting van een leerzame dag. Ofja afsluiting.....

We moesten natuurlijk nog eten en uiteindelijk de dag gezellig afsluiten op het terras. Nog even wat discussie over waar iedereen ging eten maar uiteindelijk kwam ook dit goed en hebben we nog een gezellige avond gehad.

Groetjes Laura

Meteen sensatie op het vliegveld

Vanmiddag was het dan eindelijk zover. We verzamelden in de aankomst hal. Tijdens het wachten, wat trouwens erg lang duurde, was er meteen sensatie. Twee zwervers die overduidelijk veel te veel gedronken hadden werden opgepakt door de marechaussee, wat heel wat bekijks gaf.

Nadat we eindelijk compleet waren was het tijd om in te checken. Een grote meevaller was dat we alle koffers (ook handbagage ) gratis mochten in checken als ruimbagage, dit scheelde wel wat gesjouw. Alles ging goed en alle papieren klopte. Ook had niemand te veel gewicht dus eigenlijk kon het nu niet meer fout gaan. Of toch wel, we moesten tenslotte nog door de douane poorten. Ojee als iedereen maar mee mag. En nu zul je denken aan al dat goeds komt een eind, maar niets is minder waar. Ook dit ging zonder problemen. En uiteindelijk zaten we allemaal goed en wel in het vliegtuig en was het tijd om te vertrekken.

We hebben ongeveer anderhalf uur in het vliegtuig gezeten. Sommige hebben gekletst, andere geslapen en weer anderen lazen een boek of loste een puzzel op. Ondertussen kwamen de stewardessen langs met vanalles. Van eten en drinken, tot parfum en zelfs krasloten! Verder verliep ook onze vlucht erg soepel. Al moet ik hier wel bij vermelden dat ik zelf erg veel last heb gehad van de druk op mijn oren, maar deze klachten had gelukkig niet iedereen. Rond kwart over 5 landde we uiteindelijk op krakau airport.

Op het vliegveld stond onze chaffeur al te wachten. Maar slimme pabo studenten als we zijn, moesten we natuurlijk nog even allemaal pinnen. Dit alles duurde een lange tijd en de chauffeur werd steeds ongeduldiger. Na ongeveer een uurtje had iedereen zijn koffer en de benodigde zloty's en konden we vertrekken naar het hostel

Een korte busreis, voor mijn gevoel maximaal een halfuurtje, was alles wat nodig was om bij ons 'prachtige' hostel te komen. Toch wel even wennen hoor zo'n hostel waar het toilet en de douche (in dezelfde ruimte) op de gang te vinden zijn. Maar ach ook wel weer gezellig met z'n 10'en op een kamer. Uiteindelijk konden we om half 9 verzamelen om op zoek te gaan naar een restaurantje waar plek was voor 27 personen.

Na even zoeken kwamen we terecht in een gezellig Mexicaans restaurantje waar we heerlijk gegeten hadden. En raad eens hoeveel we moesten betalen.... 50 zloty per persoon (ongeveer €12,50). Ondertussen hadden Dick en Maril nog een spel bedacht. Oh nee het was een activiteit! We moesten een aantal vragen beantwoorden en daarna opzoek naar de persoon met wie we de meeste overeenkomstige antwoorden hadden. Deze persoon was jouw perfecte match!

Genoeg gedaan voor school vonden wij. Dick en Maril gingen terug naar het hostel terwijl wij met de groep nog even het nachtleven van Krakau gingen opzoeken. Nog even gezellig een drankje doen en dan snel het bed in zodat we morgen weer fris en fruitig klaar zijn voor een nieuwe dag!!

Groetjes Laura

De dag voor vertrek

Vanochtend ging de wekker al vroeg, ik moest tenslotte om 8uur op stage zijn. Dat was wel even wennen na een week vakantie. Of ja 'vakantie', ik heb heel de week hard gewerkt in de horeca dus het ritme is er te zoeken. Ach we gaan toch maar weer gewoon beginnen. Ik loop stage bij de kleuters en heb dus weer een vermoeiende maar leuke dag achter de rug. Gelukkig kan ik op tijd weg op stage om mijn koffer in te kunnen pakken. En dan begint de stress! Wat moet ik meenemen en zeker niet onbelangrijk hoe ga ik al die zooi in mijn koffer krijgen. Na wat appen met klasgenoten om te overleggen wat zij meenemen is het me uiteindelijk wel gelukt! Mijn koffer staat helemaal klaar om morgen te kunnen beginnen aan een bijzondere studiereis naar krakau en vooral naar Auschwitz!!

Groetjes Laura